Klub Wysokogórski Kraków jest samodzielną organizacją alpinistyczną zrzeszoną w Polskim Związku Alpinizmu.
Pod obecną nazwą istnieje od roku 1975 i jest bezpośrednią kontynuacją wcześniejszych organizacji takich jak STTT (Sekcja Turystyczna Towarzystwa Tatrzańskiego 1903-1936), Koło Krakowskie Klubu Wysokogórskiego PTT (1936-1952), Komisja Taternictwa Zarządu Głównego PTTK (1952–1954), Sekcja Alpinizmu ZG PTTK i GKKF (1954–1956), Koło Krakowskie Klubu Wysokogórskiego (1965 – do 1974 kiedy powstało PZA),zrzeszających miłośników gór i sportu alpinistycznego.

Od swoich początków (rok 1903) Klub był organizacją elitarną, wymagającą od swoich członków określonych umiejętności zdobytych na organizowanych szkoleniach. Szczególnie silny rozwój KW Kraków nastąpił w latach 1945 – 1960 na skutek intensywnego szkolenia młodzieży i instruktorów taternictwa. Ważną rolę odegrała tu grupa zwana „pokutnikami” (Adam Górka, Czesław Łapiński, Kazimierz Paszucha, Tadeusz Marcinkiewicz i Marian Paully). W Skałkach Podkrakowskich doskonalono umiejętności wspinaczkowe i wypróbowywano nowinki techniczne. W Tatrach rozwijano taternictwo zimowe, będące doskonałym przygotowaniem do późniejszej działalności w Alpach.

Członkowie KW Kraków uczestniczyli w następnych latach we wszystkich obozach organizowanych centralnie w Alpach, Kaukazie (1948 -1965), osiągając duże sukcesy. Najlepsze wyniki osiągali K. Paszucha, C. Łapiński, S. Worwa a nieco później J. Długosz, S. Biel, A. Skoczylas, Z. Rubinowski, A. Mróz, A. Pietsh, M. Bała.

Członkowie KW brali udział w wyprawach, organizowanych przez KW Kraków i inne kluby na Spitsbergen, Hindukusz, Himalaje, Karakorum, Andy, Pamir, góry Iranu. Klub zorganizował w latach 1961-1978 kilkanaście wypraw w Hindukusz, gdzie dokonano wielu pierwszych wejść na niezdobyte szczyty. W wyniku tych wypraw powstała pierwsza kompletna mapa Hindukuszu (J. Wala), udostępniająca te mało znane góry alpinistom całego świata. Do czołowych alpinistów i himalaistów tego okresu zalicza się: A. Heinrich, E. Chrobak, W. Kurtyka. Wejścia na szczyty ośmiotysięczne oraz prowadzone nowe drogi sytuują ich w światowej czołówce himalaistów świata.

W ramach KW Kraków działa też STJ (Sekcja Taternictwa Jaskiniowego) mogąca pochwalić się dużymi sukcesami zarówno w odkrywaniu jak i eksploracji jaskiń w kraju i zagranicą (Austria, Francja, Kuba).

Przez kilka lat w Krakowie redagowano pismo „Taternik” (red. J. Wala). Od roku 1954 KW Kraków wydawał własne powielaczowe pismo „Taterniczek” (red – E. Śledziewska, S. Urbański, M. Bała, K. Baran), które przekształciło się w ogólnopolski miesięcznik zajmujący się problematyką alpinistyczną „Góry” (red. K. Baran). Aktualnie prezesem KW Kraków jest Sebastian Kulczycki.

PONIŻEJ SYLWETKI WYBITNYCH CZŁONKÓW KW – KRAKÓW:

KAZIMIERZ PASZUCHA i CZESŁAW ŁAPIŃSKI

Tatry – środek Galerii Gankowej, wsch. ściana Mnicha, Kazalnica Mięguszowiecka, Alpy – pn. ściana Petit Dru.

JAN DŁUGOSZ
Tatry – Kazalnica Mięg., („lewa połać”). Mnich (wariant „R”), Alpy – zach. ściana Petit Dru, Grand Capucine, Filar Freney (Mont Blanc), Kaukaz – Szchara (pn.filar), Dych Tau (pd.ściana), Ułłutauczana (pn.ściana).

STANISŁAW BIEL
Tatry – Grań Tatr Wysokich (tam i z powrotem), Mięguszowiecki Szczyt (I zimowe przejście „Diretissimy pn. ściany), Alpy – filar Walkera (Grand Jorasses), Eiger (pn.ściana), Materhorn (wsch. ściana), Petit Dru (zach. ścianą), Kaukaz – Pik Szczurowskiego (pn. ścianą), Pamir – Pik Lenina, Hindukusz – Noszak (2 wejście), Kohe Tez (I wejście).

ADAM SKOCZYLAS
Himalaje – Dhaulagiri (udział w zwycięskiej wyprawie szwajcarskiej)

 ZBIGNIEW RUBINOWSKI Kaukaz- Donguz Orun (pn. ściana), Hindukusz – Noszak (II wejście). Himalaje – Kangbachen (I wejście)

MARIAN BAŁA
Tatry – Mięguszowiecki Szczyt (wsch.ściana. i „diretissima” pn.ściany – jednodnowe.). Grań Tatr (I przejście od zachodu). Alpy – Grań Peuterey (całość), Kaukaz- Dych Tau (pn. ściana), Nakra Tau (pn. ściana). Spitsbergen – Horsundtind (nowa droga), Hindukusz – wejścia na Noszak, Kohe Tez, Kohe Bandaka, Szachaur – Nadir Szach (trawers grani)

ZYGMUNT ANDRZEJ HEINRICH
Tatry – Kazalnica (filar). Alpy – Cima Grandę di Lavaredo (pn. ściana) Grand Jorasses (nowa droga na pn. Ścianie), Petit Dru (zach. ściana), Hindukusz – Noszak, Pamir – Pik Komunizma (nowa droga), Karakorum – Kunyang Chhish (I wejście), Masherbrum, Himalaje – wejścia na Malubiting Pn., Batura Mustagh II i IV (I wejścia), Lhotse (zima), Nanga Parbat, Cho Oyu (zima), Kangczendzenga Środkowa (I wejście). Jeden z prekursorów zimowych wejść w Himalajach.

EUGENIUSZ CHROBAK
Tatry – Kazalnica (l wejście filarem i nowa droga środkiem). Mnich (wariant „R” zimą). Złota Turnia (Mł. Kiezmarski- nowa droga), Alpy – Cima Grandę (superdiretissima), Grand Pilier d’Angle (Mont Blanc – nowa droga), Grandes Jorasses (Pointe Helene, nowa droga), Andy – Nevado Huandoy (pn. filar), Hindukusz – trawers Szach aur-Nadir Szach, Pamir – Pik Lenina, Himalaje – Kangczendzenga Pd (I wejście), zaawansowane próby na Dhaulagiri, K2 (do wysok.8400m), Everest granią zachodnią.

WOJCIECH KURTYKA („Woytek”)
Tatry – Mały Młynarz (nowa droga na pn. ścianie), Kazalnica (środkiem „ścieku” i nowa droga ), Norwegia – I zimowe przejście ściany Troliryggen, Hindukusz – Kohe Bandaka (l wejście pn. ścianą), Akher Chioch (I wejście). Himalaje – Changabang, Karakorum – Gasherbrum II (nowa droga), Broad Peak (trawers grani), Trango Tower (nowa droga), Dhaulagiri (nowa droga), Gasherbrum IV („Świetlista ściana”), Prekursor sportowej wspinaczki się w górach najwyższych. Uczestnik wielu prób na najtrudniejszych ścianach Himalajów i Karakorum.